Powierzchnia użytkowa nierówna powierzchni ogółem | Biuro Nieruchomości Trinity House

Okazuje się, że to, jaką powietrznię użytkową ma mieszkanie, dom lub inna nieruchomość będąca przedmiotem transakcji kupna-sprzedaży, zależy od tego, jakiemu podmiotowi trzeba przedstawić wyniki pomiarów tych powierzchni. 

Przepisy prawa rozróżniają powierzchnię użytkową mierzoną w celu: 

a/ Obliczenia podatku od nieruchomości. Tu zastosowanie ma ustawa o podatkach i opłatach lokalnych z dnia 12 stycznia 1991 r., która za powierzchnię użytkową budynku lub jego części uznaje powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych i szybów dźwigów osobowych. Jako kondygnację ustawa każe uznawać też powierzchnię garaży podziemnych, piwnic, suteren oraz poddaszy użytkowych. Podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości stanowi suma powierzchni użytkowych wszystkich pomieszczeń lub ich części.

b/ Obliczenia podatku od spadku i darowizn. Na podstawie ustawy o podatku od spadku i darowizn z dnia 28 lipca 1983 r., za powierzchnię użytkową budynku lub lokalu, uznaje się powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach podziemnych i naziemnych z wyjątkiem powierzchni piwnic, klatek schodowych oraz szybów dźwigów 

c/ Obliczenia powierzchni, mające chronić prawa lokatorów. Według ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie kodeksu cywilnego z dnia 21.06.2001, za powierzchnię użytkową uznaje się powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w budynku lub jego części, czyli pokojów, kuchni, łazienek, spiżarni, korytarzy, przedpokojów oraz wszystkich innych pomieszczeń służących lokatorom, jako pomieszczenia mieszkalne lub gospodarcze. Natomiast do powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego nie wlicza się balkonów, tarasów, antresol, pralni, suszarni, wózkarni, składów na opał, a także strychów i piwnic. Do powierzchni użytkowej nie wlicza się także szaf i schowków wbudowanych w ściany lokalu.

Inne kryteria mierzenia powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego.

Jeszcze inne kryteria uznawania powierzchni domu lub mieszkania za powierzchnię użytkową, określa rozporządzenie Ministra Budownictwa, Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 25.04.2012. Rozporządzenie to, określające zakres i formę projektu budowlanego, nakazuje przyjmować za 100% powierzchni użytkowej projektowanego lokalu, pomieszczenia o wysokości 2,20 m i więcej; natomiast w miejscach występowania skosów ścian za 50% powierzchni użytkowej uznaje się część pomieszczenia, którego wysokość mieści się między 1,40 m do 2,20 m. Części pomieszczenia poniżej 1,40 m, nie uznaje się za powierzchnię użytkową i nie wlicza się ich do powierzchni użytkowej ogółem.

Kolejne inne kryteria zaliczania powierzchni budynku lub lokalu mieszkalnego do powierzchni użytkowej obowiązują, gdy trzeba określić powierzchnię użytkową domu lub mieszkania objętego programem pomocowym państwa, przewidującym zwrot podatku VAT od materiałów budowlanych użytych do budowy domu lub mieszkania w ramach tej pomocy.

Jak widać z przytoczonych sposobów mierzenia powierzchni w celu ustalenia powierzchni użytkowej, która jest podstawą do wyznaczania wartości domu, mieszkania lub innej nieruchomości będącej przedmiotem obrotu na rynku nieruchomości (z czego wynika często podawana cena za 1 m2 lokalu) przystępując do realizacji marzenia o kupnie własnego lokum dobrze jest wiedzieć dla jakich celów była mierzona powierzchnia użytkowa obiektu, będącego przedmiotem ewentualnej umowy kupna-sprzedaży mieszkania, domu lub innej nieruchomości.